The new beginning...

Something’s over – this time it means only one thing – a sigh of relief…
Sigh of relief after an ordeal I went through within the last two days…

Wednesday – for some the Fools’ Day, for some outstandingly clever ones even the Fouls’ Day, for me chiefly the oral exam date and the first time in my life when I was overcome by stress. Sweaty hands, trembling voice – these are the first disturbing symptoms. I’m in a way ashamed – I could have performed much better, victory was within my grasp. Ten minutes passed by very quickly, my overall conclusion was that I was rambling – speaking fast, with some errors, but without the blatant ones, confining only to the basic vocabulary when obviously I could have shown off. I wonder why did the examiner (on LCCI exams examiner serve only as assistants who hold the conversations with the candidates and the discussion is recorded on the tape and sent to London) need five minute long breaks between the interviews? Was she expected to prepare an overview of the candidate, did she take down I had been stressed out but in general up-and-coming? It’s too late to dwell on it, it’s just the thing of the past and it can’t be helped. I’m curious also if the examiners was not spiteful – did she deliberately asked my about my professional occupation when she saw my PESEL number starting from ******? Was it geared to check me, give me a hard time?

Thursday – for the believers the fourth anniversary of Pope’s death, for me only the date of the written part. Self-assured, equipped in my Cambridge Advanced Learner’s Dictionary I approached the tasks. By and large, it was the most exhausting exam in my life. The candidates in this series were expected to:
- understand the intricate article from “The Observer” on the styles of management and demonstrate the understanding by explaining idioms, metaphors – overall it checks the ability to read between the lines,
- write a memo based on the text,
- summarise the content of the discussion in 150 words – I failed here, my “concise” summary was up to 200 words,
- write a letter to the superior, justifying a request for a pay rise,
- write a letter to the client of a financial advisor, giving the advice on investment of inherited 250.000 pounds,
- write a report on the connections between health of senior managers and numbers of days taken off,
- write an invitation from a local chamber of commerce to an presentation of a new office software,
- write an advertisement, meant to be placed in a professionals’ magazine to promote a company specialised in training services.
If somebody says it’s a piece of cake – I can only pay tribute to that one – of course it’s feasible, but requires self-possession and coolness. If somebody is about to take it – think it out and practise on the past papers, available on the LCCI Germany website. After all I can only repeat I hate adhering to the examination patterns – I’m not cut out for being put into unnatural situations. The stuff is clearly only for the clued up ones and still young – out of seven people taking it with me one was born in 1981, one in 1982, two in 1985, next two in 1986 and the last one (me) in 1987.

The results, or the sentence will be given in the second half of June.

Came back home dead on my feet, I was so tired out that I found it hard to speak, took a bath, went out like a light.

Today’s the first day of my “part-time holiday” – it means I’m still busy, still learning. Next week I’ll hopefully cut through the red tape and carry through all the formalities linked to submission of my BA dissertation. The feeling of anxiety gradually wears off, after all it’s the time to ease off. Tomorrow I’ll take a break – but not before afternoon – I’ll wash up and clean the car and forget about the endless struggle.

The blog departs from it’s original subject matter, but who cares?

So to refer to the economy and my favourite topic of pension system – the next critical article. It appears that even the experts (excluding prof. Marek Góra from my school – hated by millions of Poles, including me) made out the vivid drawbacks of the system, additionally unveiled by the bear market on Warsaw Stock Exchange. According to the latest news, the average 3Y return of pension funds was around minus three per cent – that goes along with my projections. I truly commiserate the ones who are forced to participate in the fraudulent system…

Here some citations from the article (chosen subjectively)

Ze 120 mld zł, które wpłynęły w ciągu ostatnich 10 lat do OFE, zarządzające nimi powszechne towarzystwa emerytalne (PTE) pobrały jako wynagrodzenie ponad 10,5 mld zł. To prawie 9 proc. przelanych do funduszy składek przyszłych emerytów.
Systemowy błąd w sposobie wynagradzania firm zarządzających OFE - ich przychody niemal w ogóle nie zależą od tego, co najważniejsze dla ich klientów, czyli zysków z inwestycji - najbardziej uzmysławia sytuacja z 2008 roku. Aktywa przyszłych emerytów stopniały o 22 mld zł, a zarządzający OFE pobrali tytułem opłat rekordową kwotę 1,8 mld zł. Z tej kwoty 740 mln zł to ich zysk. Też rekordowy. Dla porównania ZUS, który jest uważany za drogą instytucję, ale wykonuje nieskończenie więcej zadań niż PTE, kosztował nas w ubiegłym roku zaledwie 3,35 mld zł.

(...)

Manufakturowy biznes
Fabryka zysków. Takim mianem są nazywane w dużych grupach kapitałowych działające tam PTE. Ryzyko prowadzenia tego biznesu jest bliskie zeru. Przede wszystkim zapewniony jest stały dochód. Pracujący klient, który musi być członkiem OFE (podobnie jak opłacać składki do ZUS) co miesiąc wpłaca do funduszu ponad 37 proc. swojej składki emerytalnej. A to marzenie każdej firmy, która w normalnych rynkowych warunkach musi walczyć o przetrwanie, klienta i przychody.

(...)

PTE nie konkurują ze sobą praktycznie o klienta wysokością kosztów, jakie musi ponieść. Liczy się tutaj wysokość prowizji od wpływającej do funduszu składki oraz tzw. opłata za zarządzenie. A im są wyższe, tym mniej pozostaje na koncie przyszłego emeryta. Droższy fundusz oznacza więc niższą emeryturę.

(...)

Interes akcjonariuszy PTE i ich klientów jest różny. Im niższe przychody PTE, tym wyższe świadczenia przyszłych emerytów, a niższe zyski zarządzających.

(...)

Obecna sytuacja na emerytalnym rynku nie jest jednak normalna. Zawodzi konkurencja. Fundusze nie rywalizują w praktyce o klienta wysokościami opłat, stosują też zbliżoną politykę inwestycyjną.